بررسی میزان بقای پنج ساله بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری

سابقه و هدف : بیماری مزمن کلیوی یک مشکل سلامت در دنیای ا مروز است . در بیماری کلیوی مرحله نهایی ، بیمار جهت ادامه حیات به درمان های جایگزین ، از جمله همودیالیز وابسته است . هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بقای 5 ساله بیماران تحت درمان با همودیالیز مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری بود. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 200 بیمار همودیالیزی که از آبان 1386 تا آبان 1391 به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری مراجعه کردند، انجام شد . تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش کاپلان مایر و آزمون انجام شد . آنالیز چند م تغیری به منظور تعیین مهم ترین عوامل مؤثر بر پیش آگهی بقای بیماران با استفاده از log-rank آنالیز مدل رگرسیون کاکس صورت گرفت. 35 ماه و 37 ماه حاصل شد . / 62 سال بود . میانگین و میانه بقا به ترتیب 95 /4±16/ یافته ها: میانگین سنی این بیماران 5 در تحلیل تک متغیره با استفاده از روش کاپلان مایر میزان بقا 1 ساله، 2 ساله، 3 ساله، 4 ساله و 5 ساله برای بیماران به ترتیب 75 درصد، 63 درصد ، 50 درصد، 41 درصد و 23 درصد به دست آمد. در تحلیل چند متغیره با استفاده از مدل رگرسیون کاکس، متغیرهای سن و میانگین آلبومین سرم به عنوان مهم ترین عوامل مؤثر در بقای بیماران همودیالیزی معرفی شدند. استنتاج: در این مطالعه، مدل رگرسیون کاکس در تعیین عوامل مهم خطر در بقای بیماران همودیالیزی مناسب بود . هم چنین با توجه به نتایج به دست آمده از بقای نسبتأ پایین بیماران همودیالیزی، نیاز به تشخیص هر چه سریع تر بیمار ی در سنین پایین تر و توجه بیش تر بیماران و خانواده های ایشان به سلامت جسمی به ویژه کلیه ها و معاینات ماهانه و پیگیری مستمر نوبت های همودیالیز به منظور افزایش طول عمر بیماران ضروری به نظر می رسد.